Με την έναρξη της θερινής περιόδου, ξεκίνησε, ως συνήθως, ένας μακροπρόθεσμος (και εκπρόθεσμος…) δημόσιος διάλογος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από “ειδήμονες” όλων των βαθμίδων, για την αποκαλούμενη “τουριστική ανάπτυξη” της Καστοριάς, ως την “σωτήρια λέμβο”, από το ναυάγιο της τοπικής οικονομίας!
Ενώ μέχρι τώρα το κυρίαρχο δόγμα, που ακούγεται ακόμα από επίσημα χείλη πολιτικών, είναι ότι: “η γούνα μας έσωζε πάντα, η γούνα θα μας σώσει και τώρα…”!
Γι΄ αυτό και όλοι οι φορείς, έριξαν όλο το βάρος της κρατικής μέριμνας στον συγκεκριμένο κλάδο, με όλα τα χρηματοδοτικά εργαλεία που είχαν στην διάθεσή τους, αφήνοντας απ΄ έξω τον κλάδο π.χ. του τουρισμού, από τον οποίο τώρα “απαιτούν” την σωτηρία του τόπου (;)
Το ερώτημα όμως που προκύπτει είναι: τι ακριβώς εννοούμε όταν λέμε “τουριστική ανάπτυξη” ενός τόπου και από ποιον απαιτούμε να τον οδηγήσει σ΄ αυτή;
Η πιο συνηθισμένη και πιο αφελής απάντηση είναι: από τον Δήμο αν είναι σε τοπικό επίπεδο και από την Περιφέρεια σε περιφερειακό επίπεδο! Όμως ούτε οι Δήμοι ούτε η Περιφέρεια έχουν την τεχνογνωσία να εκπονήσουν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, που θα φέρει την πολυπόθυτη τουριστική ανάπτυξη με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Και όχι από την μια στιγμή στην άλλη, με την μέθοδο της “αρπαχτής”, όπως και στον ελληνικό κινηματογράφο με το “Καλώς ήρθε το δολλάριο”!
Ούτε μ΄ εκείνες τις τυποποιημένες “συνεντεύξεις” των αρμοδίων του τουρισμού, σε κανάλια μικρής εμβέλειας, όπου επαναλαμβάνονται τα ίδια κοινότυπα πράγματα, χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίκρυσμα στην τουριστική αγορά που απευθύνονται. Οι δήμοι και οι περιφέρειες έχουν χρέος να ετοιμάσουν τις υποδομές, που θα προσελκύσουν τον επισκέπτη και θα κάνουν πιο εύκολη την πρόσβασή του σ΄ αυτές. Αλλά όχι να διαχειριστούν το τουριστικό προϊόν του νομού, με τρόπο που θα γίνει πιο ανταγωνιστικό προς τους άλλους αντίστοιχους προορισμούς.
Αυτό επαφύεται στις ικανότητες του επιχειρηματικού κόσμου, που καταγίνεται με το αντικείμενο αυτό. Καθότι κανένας δήμος και καμία περιφέρεια δεν μπορεί να γίνει επιχειρηματίας και μάλιστα σ΄ ένα πεδίο με παγκόσμια εμβέλεια, που εξελίσσεται με ραγδαίους ρυθμούς.
Το μόνο θετικό που μπορούν να προσφέρουν, είναι να παραχωρήσουν τμήματα του τουριστικού προϊόντος (π.χ. Χιονοδρομικό Κέντρο) σε ιδιώτες επιχειρηματίες, που έχουν τον τρόπο να φέρουν κόσμο στην περιοχή, με το αντίστοιχο όφελος για τον δήμο ή την περιφέρεια βεβαίως.
Είναι ο μόνος τρόπος να μπει η Καστοριά στις ταξιδιωτικές λίστες των τουρ – οπερέϊτορς και να αξιοποιήσει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα ως ελκυστικός τουριστικός προορισμός και των τεσσάρων εποχών.
Αλλά αν κρίνουμε από την πρόσφατη απόπειρα του Δήμου Καστοριάς, να παραχωρήσει με ενοίκιο, ένα περιουσιακό του στοιχείο, (το λατομείο) σε ιδιώτες και τις αντιστάσεις που συνάντησε (και) από το εσωτερικό του, τότε μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσουμε κάθε προοπτική ότι μπορεί να απαγκιστρωθεί από την κρατικίστικη αντίληψη, που τον κρατάει καθηλωμένο στον “πυθμένα” της τουριστικής υπ – ανάπτυξης.
Ακόμα και απέναντι σε άλλες πόλεις, που απέχουν παρασάγγας από το τουριστικό προϊόν της Καστοριάς…
