Τα τρένα που ξε-φύγαν… (Toυ Δημήτρη Ιατρίδη)

Η είδηση έλεγε: Τρένο συγκρούστηκε με αγελάδα και λίγο μετά εκτροχιάστηκε!
Αλλά ο φίλος μου που όρμησε σαν… μαινόμενο ταύρος στο γραφείο μου, ξέσπασε με οργή εναντίον μου:
– Τι τερατολογίες είναι αυτά που γράφετε εσείς οι δημοσιογράφοιι; Και μου έδειξε το κινητό του.
– Έχουμε γράψει και χειρότερα, του είπα για να ελαφρύνω κάπωςτην ατμόσφαιρα
Φαίνεται όμως ότι δεν εκτίμησε καθόλου το χιούμορ μου και αφού μου έριξε μια περιφρονητική ματιά συνέχισε ακάθεκτος:
-Είναι ποτέ δυνατόν να εκτροχιαστεί ολόκληρος συρμός από μια αγελάδα;
-Εκτός κι αν ο συρμός είναι του… συρμού, του είπα με δηκτική αφέλεια.

Τότε ο φίλος μου πέταξε με γδούπο το κινητό του στο γραφείο μου και αναρωτήθηκε:
-Ξέρεις τι πλήγμα είναι αυτό το συμβάν για το κύρος της χώρας μας;
– Επειδή εκτροχιάστηκε ένα τρένο; ξαναρώτησα.
-Όχι επειδή σκοτώθηκε από τρένο μια αγελάδα.
Και άρχισε να αναπτύσσει την γνωστή θεωρία για τους βουδιστές του
Γάγγη, που θεωρούν τις αγελάδες ιερές και η θανάτωσή τους ισοδυναμεί με ποινικό αδίκημα!
-Ναι αλλά εδώ δεν είναι Ινδία, τον διέκοψα κάπως απότομα, είναι το Λιανοκλάδι και οι αγελάδες κάποτε καταλήγουν να γίνονται σουβλάκι…
Έγινε έξω φρενών με το επιχείρημά μου και ήταν έτοιμος να φύγει από το γραφείο, όταν αμήχανα πήρα το κινητό του στα
χέρια μου και άρχισα να διαβάζω την συνέχεια του ρεπορτάζ που έλεγε:
“Το τρένο συγκρούστηκε με αγελάδα και ακινητοποιήθηκε.
Όμως δεκαπέντε λεπτά αργότερα, λίγο πριν μπει στο σταθμό της Τοθορέας, εκτροχιάστηκε. Γιατί, όπως δήλωσαν οι επιβάτες, είχαν ξεχασμένα τα κλειδιά προς την νέα γραμμή, με συνέπεια το τρένο να βρεθεί έξω από τις ράγιες”!
-Είδες – είδες, φώναζε έξαλλος ο φίλος μου, σκέτη παραπληροφόρηση είστε εσείς οι δημοσιογράφοι…
Είναι φανερό ότι ο τίτλος του ρεπορτάζ ήταν παραπλανητικός και σε αναντιστοιχία με το περιεχόμενό του, γι αυτό προσπάθησα να τον καθησυχάσω:
-Αυτά συμβαίνουν στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, τόλμησα να ψελλίσω αμήχανα, και γίνονται επανειλημμένως…
-Και ποια η διαφορά ανάμεσα στον ηλεκτρονικό και τον έντυπο τύπο, ξαναρώτησε μ΄ εκείνο το σαρδόνιο χαμόγελο, σαν να περίμενε
την απάντηση που ήθελε.
– Ε! πώς; του είπα, με όση σοβαρότητα μπορούσα εκείνη στιγμή.
Έχεις διαβάσει ποτέ στην εφημερίδα μου ανάλογο ρεπορτάζ με παραπλανητικό τίτλο;
– Επανειλημμένως… είπε με νόημα ο φίλος μου και έκλεισε με πάταγο την πόρτα πίσω του…