Κι ενώ τους αδέσποτους σκύλους μπορεί, κάποια στιγμή, να τους μαζέψει ο δήμος, τους αδέσποτους συγγραφείς κανένας μπόγιας δεν είναι σε θέση να τους συμμαζέψει!
Πού να το φανταζόταν ο τοπικός μας μεγάλος ποιητής, ο Αθανάσιος Χριστόπουλος, ότι θα είχε τόσα γενόσημα. Είναι που κουλτουριαρέψαμε ξαφνικά, μετά την κρίση της γουναρικής;
Βδομάδα παρά βδομάδα, σε καφετέριες, σε αίθουσες και σε αρχοντικά γίνονται παρουσιάσεις βιβλίων τοπικών συγγραφέων. Κι ακούγονται έπαινοι, λαμπρές κριτικές και διθυραμβικοί λόγοι, που, αν τους άκουγαν ο Τζον Στάινμπεκ και ο Αλμπέρ Καμύ, θα πρασίνιζαν από τη ζήλια τους. Κι οι Σουηδοί ακαδημαϊκοί που απονέμουν το Νόμπελ Λογοτεχνίας, θα έξυναν τα κεφάλια τους από αμηχανία που παρέλειψαν να στρέψουν την προσοχή τους στην πνευματική παραγωγή των Καστοριανών συγγραφέων. Μόνο οι εκδότες και κυρίως οι αυτοεκδότες μας έχουν προσέξει και κάνουν χρυσές δουλειές!
Φαίνεται πως ο οίστρος, που είναι ένα ενοχλητικό ζωϋφιο, κάτι σαν αλογόμυγα, έχει στήσει αποικίες εδώ κοντά στη λίμνη μας, στον θαυμαστό βιότοπο συγγραφέων που λέγεται Καστοριά κι έχει αρχίσει εργολαβικά να κεντρίζει το ταλέντο τους -υπαρκτό ή ανύπαρκτο- και οι βιτρίνες των βιβλιοπωλείων μας έχουν γεμίσει με τοπική συγγραφική παραγωγή!
Και η Δημοτική Βιβλιοθήκη μας γεμάτη είναι, αλλά καθότι βρίσκεται στο πουθενά, στο πιο απρόσιτο σημείο της πόλης, απαιτείται ένα ολόκληρο ταξίδι για να δανειστείς ένα βιβλίο κι ένα άλλο για να το επιστρέψεις. Συμφέρει καλύτερα να αγοράσεις το βιβλίο…
Δεν ξέρουμε αν ο Ουγκώ και ο Ουάιλντ θα θεωρούσαν συναδέλφους τους τους τοπικούς μας συγγραφείς, αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο πως κάποιοι απ’ αυτούς τους τελευταίους έχουν ανοίξει έστω και μια σελίδα των μεγάλων δασκάλων. Αυτοδίδακτοι, μάλλον και αυτοθαυμαζόμενοι!
Δεν ξέρουμε, ακόμα, αν οι παρουσιάσεις βιβλίων που γίνονται τώρα σωρηδόν, θα αντέξουν στον ανταγωνισμό από τις σουβλακογιορτές του καλοκαιριού. Πνευματική τροφή v/s καλοψημένης στα κάρβουνα τροφής!
Η μεγάλη κόντρα, πάντως, των τοπικών συγγραφέων με τις Λένες Μαντάδες και τους Σπύρους Πετρουλάκηδες θα γίνει τον Σεπτέμβριο στο πανηγύρι του Άργους! Οι αναγνωρισμένοι μπεστσελερίστες στους πάγκους του πανηγυριού και οι δικοί μας βιτρινάτοι στα τοπικά μαγαζιά. Τρέμε, Πετρουλάκη!
Θεωρούμε ντροπή μας και παράλειψη που δεν έχουμε διαβάσει τα πονήματα των τοπικών συγγραφέων, αλλά είναι τόσοι πολλοί που θα απαιτούσε μεγάλη επένδυση χρόνου. Κι εδώ έχουμε το δικό μας ρητό για το θέμα: Αν δεν σε συναρπάσει ένας συγγραφέας με το έργο του, είναι κλέφτης του χρόνου σου. Κι εμείς φοβόμαστε τους κλέφτες…
Θα κλείσουμε με τις εικόνες από τις παρουσιάσεις βιβλίων που ανεβαίνουν στο facebook. Σε όλες οι πρώτες καρέκλες είναι πιασμένες από υποψήφιους! Να κρέμονται από τα χείλη των παρουσιαστών, αλλά να ρίχνουν και φευγαλέες ματιές προς την κάμερα. Αυτό δα έλειπε: Να υποστούμε όλη την φλυαρία της παρουσίασης και να μη μας πάρει η κάμερα…
Σε τελευταία ανάλυση, καλό είναι να γράφει κανείς ένα βιβλίο, αλλά να μην κυκλοφορεί μετά με ύφος εκατό Παπαδιαμάντηδων…
Δ.Ι.
Διευκρίνιση: Το κορίτσι της φωτογραφίας είναι αναγνώστρια, όχι τοπική συγγραφέας.
