Έχει γίνει πλέον καθεστώς και διαχρονική συνήθεια, όλα τα “μεγάλα έργα”, που κατά καιρούς εξαγγέλθηκαν για τον νομό της Καστοριάς είτε να παραμένουν ημιτελή είτε να ολοκληρώνονται όταν πλέον έχουν χάσει την σημασία τους. Και την αξία τους!
Από το φράγμα του Νεστορίου μέχρι το φράγμα του Γέρμα και από τον δρόμο Πολυκεράσου – Νυμφαίου μέχρι το πολυδύναμο Νοσοκομείο, που θα γινόταν σε κεντροβαρές σημείο, για εύκολη πρόσβαση, αλλά παραμένει στο ίδιο δυσπρόσιτο σημείο εδώ και πολλά χρόνια!
Προχθές υπογράφηκε η σύμβαση για την κατασκευή της περιβόητης σήραγγας της Κλεισούρας, που η μελέτη ύψους 2 εκατ. ευρώ, ήταν έτοιμη από το 2008. Αλλά για λόγους… κακοδαιμονίας, που μαστίζει το ελληνικό δημόσιο, το έργο θα ξεκινήσει με καθυστέρηση 14 ολόκληρων ετών! Και όταν με το καλό ολοκληρωθεί, μετά από μία 10ετία, κανείς δεν γνωρίζει αν θα εξυπηρετεί τις ίδιες ανάγκες που είχε ο νομός Καστοριάς πριν από 14 χρόνια.
Προς το παρόν όμως “εξυπηρετεί” τις… επικοινωνιακές ανάγκες της Κυβέρνησης και της Περιφέρειας, που “καίγονται” να παρουσιάσουν, ενόψει των διπλών εκλογών, έστω κι ένα μεγαλόπνοο (και μακρόπνοο…) έργο που θα αφορά και την Καστοριά.
Ανεξάρτητα αν θα χρειαστεί να διανύσουμε αρκετές, τετραετίες, με διαφορετικές κυβερνήσεις και διαφορετικές περιφερειακές αρχές, μέχρι η σήραγγα να τεθεί σε λειτουργία.
Εκτός όμως από τις υπερ – αισιόδοξες προβλέψεις των πολιτικών για το χρονοδιάγραμμα της σήραγγας, υπάρχουν και οι απαισιόδοξες εκτιμήσεις των… προληπτικών, που μόνο τυχαίο δεν θεωρούν το γεγονός ότι η εταιρεία που εγκατέλειψε το φράγμα του Νεστορίου στη μέση… είναι η ίδια που ανέλαβε την κατασκευή της σήραγγας!
Όπως επίσης ότι ένα μήνα μετά την εξαγγελία επαναδημοπράτησης του φράγματος – που σημαίνει αποβολή του προηγούμενου αναδόχου από το έργο – επήλθε η υπογραφή της σύμβασης για την σήραγγα της Κλεισούρας! Τυχαίο; Δεν νομίζω….
Επί του πρακτέου, τώρα, υπάρχουν ορισμένες – όχι και τόσο αβάσιμες – ενστάσεις ως προς την σκοπιμότητα του έργου στην παρούσα συγκυρία. Διότι ήταν άλλες οι προοπτικές όταν σχεδιάστηκε και μελετήθηκε η σήραγγα και άλλες είναι τώρα, έτσι όπως διαγράφονται από τις εξελίξεις και στις δύο πλευρές του τούνελ.
Τότε είχαμε ένθεν και ένθεν του βουνού δύο ακμάζουσες πόλεις (Καστοριά και Πτολεμαϊδα) που επιθυμούσαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους κόντρα στην αδηφάγα Κοζάνη.
Τώρα που στην “μεταγουνοποιητική” και “μεταλιγνιτική” εποχή και οι δύο περιοχές βιώνουν την απόλυτη παρακμή, κανείς δεν θέλει να αποδεχθεί τον ρόλο των “συγκοινωνούντων ” δοχείων…
Ούτε βέβαια να χρεωθεί ένα έργο που θα γίνει το “άλλοθι” για να μη γίνει κανένα άλλο…
