Η δήλωση του πρωθυπουργού στο συνέδριο της εφημερίδας «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» και του ιατρικού site ygeiamou.gr, με θέμα «Το Σύστημα Υγείας στην COVID-19 και στη μετά-COVID-19 εποχή,
ότι “αποδείχθηκε προβληματική η λειτουργία εν μέσω πανδημίας των Περιφερειακών νοσοκομειακών μονάδων που είναι τοποθετημένες σε αποστάσεις 30 η και λιγότερων χλμ μεταξύ τους” και ότι κάλλιστα “θα μπορούσαν κάποιες από αυτές να παρέχουν υπηρεσίες παρηγορητικής φροντίδας καλώντας μάλιστα τις τοπικές κοινωνίες να ξεπεράσουν τους τοπικισμούς και τις αναχρονιστικές αντιλήψεις και να συμβάλλουν στην οικοδόμηση ενός νέου νοσοκομειακού χάρτη της χώρας” είναι σαφέστατη και δείχνει με τον πιο εμφανή τρόπο το μέλλον των δύο νοσοκομείων της ΠΕ Κοζάνης.
Για την ακρίβεια η δήλωση του πρωθυπουργού: «Είναι αδιανόητο σήμερα να έχουμε -και δυστυχώς αυτό συμβαίνει σε πολλές περιοχές της χώρας- δύο νοσοκομεία σε απόσταση 20, 30 χιλιομέτρων και τα δύο νοσοκομεία να αποδεικνύεται τελικά ότι είναι προβληματικά. Και κάποια στιγμή θα πρέπει να ξεπεράσουμε αυτούς τους τοπικισμούς και αυτές τις αναχρονιστικές αντιλήψεις, να σχεδιάσουμε έναν ορθολογικό χάρτη υγείας, να μετατρέψουμε νοσηλευτικές μονάδες σε μονάδες που μπορεί να παρέχουν άλλες υπηρεσίες, π.χ. παρηγορητική φροντίδα.
Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί να συνεχίσει άλλο αυτήν η κατάσταση που τάχα έχουμε δύο νοσοκομεία όπου έχουν ελλείψεις στις περισσότερες κλινικές τους με αποτέλεσμα η πλειοψηφία των περιστατικών να βρίσκει αντιμετώπιση στα Ιωάννινα την Λάρισα και την προπαντός στην Θεσσαλονίκη. Η συζήτηση αυτή ξεκίνησε το 2010 αλλά τέλειωσε άδοξα εν μέσω τοπικιστικών διαξιφισμών, πολιτικών εμφύλιων διενέξεων στα κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που κυβέρνησαν έως το 2015 αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ που ακολούθησε.
Το δυστύχημα για την περιοχή είναι ότι αυτή την συζήτηση την ανοίγει ένας πρωθυπουργός και μια παράταξη που δεν κρύβουν την παθολογική τους εξάρτηση με τους με τα ιδιωτικά συστήματα παροχής υγείας και κοινωνικής ασφάλισης, τους μεγαλοκλινικάρχες και τους επιχειρηματίες της υγείας και που εξ αιτίας του ιδεολογικού τους και πολιτικού τους DNA δεν πιστεύουν σε τίποτα και με τίποτα στον πυλώνα του ΕΣΥ και στην δωρεάν υγεία. Εξάλλου για μην έχει κανείς κάποια αμφιβολία, ο πρωθυπουργός τόπε και δεν του ξέφυγε στην ομιλία του ότι «Το Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν είναι υποχρεωτικά κρατικό σύστημα υγείας. Πρέπει να βρει νέους τρόπους, νέες δυνατότητες συνεργασίας με τον ιδιωτικό τομέα, ώστε να μπορεί να προσφέρει την καλύτερη δυνατή περίθαλψη, ναι, στο καλύτερο δυνατό κόστος.»
Βέβαια δεν χρειάζεται να’ναι κάποιος πτυχιούχος του Χάρβαρντ για να γνωρίζει τι σημαίνει για την τσέπη του ασθενούς μια τυπική λαπαροσκοπική επέμβαση από την εξαίρετη ομάδα χειρουργών του Μαμάτσειου η μια Ορθοπεδική εγχείρηση από την αξιοζήλευτη ομάδα Ορθοπεδικών του Μποδοσάκειου, με μια αντίστοιχη επιλογή σε ένα από τα γνωστά ιατρικά κέντρα της Θεσσαλονίκης.
Άρα λοιπόν η συζήτηση για τον υγειονομικό χάρτη ξανανοίγει και αυτή την φορά στο στόχαστρο θα βρεθούν τα νοσοκομεία της περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας αλλά και οι δομές υγείας και αποκατάστασης που διαθέτει στον Άργος Ορεστικό Καστοριάς και το Αμύνταιο Φλώρινας. Οι τοπικές αρχές, το πολιτικό σύστημα ανεξάρτητα το πώς πολιτεύτηκε στο παρελθόν στο συγκεκριμένο θέμα της διαμόρφωσης του χάρτη της υγείας στην δυτική Μακεδονία, πρέπει να’ναι έτοιμο με την πρότασή του για τους κύριους η συμπληρωματικούς ρόλους στην λειτουργία των νοσοκομειακών μονάδων. Πάνω απ’όλα όμως οι επιστήμονες οι γιατροί του ΕΣΥ και εννοείται και ο ιατρικός Σύλλογος θα πρέπει να αφήσουν τα ήξεις αφίξεις και να μιλήσουν την γλώσσα του ρεαλισμού, της πραγματικότητας με οδηγό την προάσπιση της δημόσιας δωρεάν υγείας.
Ο μελλοντικός ρόλος λόγω φύσης κα θέσης του Μαμάτσειου νοσοκομείου Κοζάνης με βάση την όχι τυχαία προτροπή του πρωθυπουργού για «μονάδες παρηγορητικής φροντίδας» καθίσταται περισσότερο πιθανός. Να σημειώσουμε επίσης ότι αυτό δεν απαγορεύει στο νοσηλευτικό ίδρυμα να λειτουργεί κλινικές όπως την Μαιευτική, Παιδιατρική και Χειρουργική κλινική.
Το Μποδοσάκειο με τις προδιαγραφές που διαθέτει όπως η Γεωγραφική του θέση, οι κτιριακές του υποδομές, ο εξοπλισμός καθώς και δυνατότητες επέκτασης του μπορεί να έχει έναν πιο στιβαρό ρόλο νοσηλευτικού ιδρύματος.
