Αναδρομές στην ιστορία του τόπου μας. Από μία αφήγηση του κ. Νίκου Πιστικού στην Καστοριανή Εστία
Όταν στις αρχές της δεκαετίας του 1960 άρχισε να αναπτύσσεται με αλματώδεις ρυθμούς η επεξεργασία της γούνας και αυξήθηκε κατακόρυφα ο πληθυσμός της Καστοριάς, αυξήθηκαν και οι ανάγκες για την νοσοκομειακή περίθαλψη των κατοίκων.
Γιατί το παλιό νοσοκομείο που βρίσκονταν μέσα στην πόλη, ήταν περιορισμένων δυνατοτήτων και δεν μπορούσε
να ανταποκριθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις της ιατρικής επιστήμης.
Το θέμα απασχόλησε κατά κόρον το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Καστοριάς, αλλά προέκυψε διχογνωμία μεταξύ των συμβούλων, ως προς την τοποθεσία που έπρεπε να χτισθεί το νέο νοσοκομείο!
Άλλος πρότεινε την θέση “Φούρκα” , όπου σήμερα βρίσκονται οι εγκαταστάσεις του ΤΕΙ, άλλος πιο χαμηλά στην θέση “Άμμος” στα ΛΥΒ και κάποιοι προτιμούσαν την θέση “Φουντουκλής” για να βρίσκεται κοντά στην πόλη την Καστοριάς αλλά σε πιο ήσυχη περιοχή.
Όμως ο καιρός περνούσε χωρίς να καταλήγουν κάπου και ο κόσμος παρακολουθούσε με μεγάλο ενδιαφέρον τον “ντόρο” που προκαλούσε το θέμα, μέσα από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων!
Όλοι είχαν την αγωνία, πότε επιτέλους θα βρεθεί λύση και θα ξεκινήσουν οι εργασίες, προτού έρθει ο χειμώνας και “παγώσουν” τα πάντα.
Και τότε εμφανίστηκε ο γνωστός Καστοριανός γουνέμπορος Θεοχάρης Σκαπέρδας που με το πρακτικό του μυαλό, έδωσε λύση στο πρόβλημα! Όταν είδε ότι η επιτροπή του Δήμου που είχε συνσταθεί για την ανέγερση του νοσοκομείου, χρονοτριβούσε χωρίς λόγο, πήρε έναν φίλο του για μάρτυρα και επισκέφθηκαν τον Δήμαρχο στο γραφείο του.
Εκεί έθεσε το εξής δίλημμα στον πρώτο πολίτη της πόλης:
-Εάν μέσα σ΄ ένα μήνα πάρετε την απόφαση για το νοσοκομείο, από μένα θα έχετε τόσες χρυσές λίρες δωρεά για την κατασκευή του (και είπε έναν αριθμό που έκανε τον Δήμαρχο να πεταχθεί όρθιος από την καρέκλα του) Διαφορετικά δεν πρόκειται να πάρετε δεκάρα!…
Αμέσως ο Δήμαρχος κάλεσε έκτακτο Δημοτικό Συμβούλιο και με τέτοια πρόταση στο χέρι δεν δυσκολεύθηκε καθόλου να αποσπάσει ομόφωνη απόφαση, για τον χώρο όπου θα κτίζονταν το νέο νοσοκομείο!
Οι εργασίες ξεκίνησαν άμεσα και σε χρόνο ρεκόρ κτίσθηκαν οι πρώτες πτέρυγες του νοσοκομείου, με την προοπτική να υπάρχει διαθέσιμος χώρος και για άλλες επεκτάσεις στο μέλλον, όπως και έγινε μερικά χρόνια αργότερα.
Συμπτωματικά και ο δωρητής του παλιού Νοσοκομείου λέγονταν Σκαπέρδας και ήταν μακρινός συγγενής του Θεοχάρη Σκαπέρδα.
Η προσωπογραφία του υπάρχει στον τοίχο του νεοκλασσικού κτιρίου που στέγαζε το παλιό νοσοκομείο Καστοριάς.
Ο δωρητής του νέου νοσοκομείου Θεοχάρης Σκαπέρδας, ήταν πατέρας του Απόστολου Σκαπέρδα, συνέχισε το θεάρεστο έργο του πατέρα του και συνεισφέρει με τις δωρεές του σε συλλόγους και σωματεία της πόλης που δραστηριοποιούνται στον πολιτισμό και το περιβάλλον.
Με δική του δωρεά κατασκευάστηκε ο δρόμος του βουνού, που συνδέει το νοσοκομείο με τον Αη – Θανάση, υπό την επίβλεψη των Φίλων του Περιβάλλοντος.
Επίσης βοήθησε στην διάνοιξη του εσωτερικού παραλίμνιου δρόμου, τον οποίο κατασκεύασε ο στρατηγός Σουγγαρίδης με μηχανήματα του στρατού.
Ο Απόστολος Σκαπέρδας δεν ξέχασε ποτέ την γενέτειρα και τους ανθρώπους με τους οποίους μεγάλωσε, γι΄ αυτό με κάθε ευκαιρία έδειχνε τον ενδιαφέρον του προς αυτούς, προσκαλώντας πολλά Καστοριανά παιδιά στην Αμερική, για να δουλέψουν και να προκόψουν, όπως έκανε ο ίδιος.
Η οικογένεια Σκαπέρδα ήταν μια εύπορη οικογένεια και φρόντιζε πάντα να μη λείπει τίποτε στα παιδιά της.
Έτσι όταν το 1932 ανοίχθηκε ο πρώτος παραλιακός δρόμος, μεγάλωσε η λαχτάρα των παιδιών της πόλης να αποκτήσουν ένα ποδήλατο με δύο ρόδες, για να κάνουν τις “τσάρκες” τους δίπλα στην λίμνη.
Μέχρι τότε τα ποδήλατα που κυκλοφορούσαν στην Καστοριά ήταν με τρεις ρόδες, για να μπορούν να ανταπεξέρχονται στις ανηφόρες και τις κατηφόρες που υπήρχαν.
Αυτό το κατάλαβε αμέσως ο Θεοχάρης Σκαπέρδας και χωρίς να ρωτήσει τον γιο του Απόστολο πήγε σ΄΄ενα κατάστημα και παρήγγειλε να του φέρουν ένα τέτοιο ποδήλατο από την Θεσσαλονίκη!
Όταν ήρθε το ποδήλατο στην Καστοριά ο μικρός Απόστολος ένιωσε την μεγαλύτερη έκπληξη της ζωής του και πανευτυχής άρχισε να κάνει δοκιμαστικές βόλτες στην περιοχή του Αη Θανάση, μέχρι να το συνηθίσει και να κατέβει μόνος του στην παραλία.
Τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς, που έβλεπαν για πρώτη φορά ποδήλατο με δύο τροχούς, δεν έκρυβαν την ζήλεια τους και πίεζαν τους γονείς τους, να τους αγοράσουν ένα τέτοιο ίδιο!
Μάλιστα κάποιος,συνομήλικος, γιος του φαρμακοποιού Γουλιωτίδη, που είχε “βίλα” στην ίδια γειτονιά, έκανε έναν μικρό εκβιασμό, για να πιέσει τον πατέρα του:
Ανέβηκε στο παράθυρο του δευτέρου ορόφου και απειλούσε να πέσει στο κενό αν οι γονείς του δεν του αγόραζαν ποδήλατο με δύο ρόδες!
Με τον καιρό κι άλλα παιδιά απόκτησαν τέτοια ποδήλατα, ώσπου σε λίγα χρόνια γέμισε η παραλία διότι εκτός από τα ιδιιωτικά υπήρχαν και τα ενοικιαζόμενα.
Ο Απόστολος Σκαπέρδας, έφυγε για την Αμερική με το πλοίο Queen Mary το καλοκαίρι του 1939, λίγο πριν κηρυχθεί ο ελληνοϊταλικός πόλεμος και σήμερα ζει στην Καλιφόρνια, σε ηλικία 103 ετών.
Του ευχόμαστε να τα χιλιάσει
