Οι κοσμοϊστορικές αλλαγές που συντελέστηκαν στον αυτοδιοικητικό χάρτη της χώρας, τα τελευταία είκοσι χρόνια, ασφαλώς και επηρέασαν την κατεύθυνση που χάραξε προς το μέλλον ο κάθε Δήμος ξεχωριστά. Αναλόγως προσόντων, όπως θα λέγαμε σε άλλες εποχές. Ή αναλόγως αντανακλαστικών, της έκαστοτε δημοτικής αρχής, όπως λέμε σήμερα.
Διότι , πράγματι υπήρξαν χαρισματικοί δήμαρχοι, που σε πολλές περιπτώσεις άδραξαν τις ευκαιρίες του νέου θεσμικού πλαισίου και απογείωσαν τους Δήμους τους. Και άλλοι πάλι, με χαμηλή αυτοεκτίμηση, κλείστηκαν στο βολικό καβούκι τους και έγιναν διαχειριστές της καθημερινότητας, με πολιτικές πρακτικές του περασμένου αιώνα…
Τα αποτελέσματα αυτών των επιλογών, καταγράφονται σήμερα στους δημογραφικούς δείκτες του εκάστοτε δήμου. Και αναμένεται να επικαιροποιηθούν με τα αποτελέσματα της τελευταίας απογραφής, που θα ανακοινωθούν σύντομα. Διότι υπάρχουν δήμοι, όπως ο Δήμος Άργους Ορεστικού, που διατήρησαν τις δυνάμεις τους. Και Δήμοι, όπως η Καστοριά και το Νεστόριο, που καταγράφουν, από σημαντική έως δραματική μείωση του πληθυσμού!
Σ΄ αυτούς τους τελευταίους, φαίνεται ότι συγκαταλέγεται ο ορεινός Δήμος Νεστορίου, όπου ο νυν και επί μια 15ετία δήμαρχος Χρήστος Γκοσλιόπουλος, φέρεται να εξομολογήθηκε τους φόβους του, για συρρίκνωση του πληθυσμού, σε εκπομπή τουριστικού ενδιαφέροντος (!) της κρατικής τηλεόρασης. Πράγμα που φαντάζει σήμερα αναπότρεπτο, διότι ούτε ο ίδιος ούτε κάποιος άλλος στο παρελθόν, δεν έκανε κάτι για να το ανατρέψει. Ή τουλάχιστον για να το ελαχιστοποιήσει.
Προφανώς από έλλειψη πολιτικής βούλησης και κυρίως διορατικότητας, από την εκάστοτε δημοτική αρχή της τελευταίας εικοσαετίας. Που δεν είχε το θάρρος και την αποφασιστικότητα, να τείνει χείρα συνεργασίας με έναν (ή και με τους δύο ) άλλους Δήμους της Π.Ε. Καστοριάς. Είτε από φόβο μήπως απωλέσει ένα μέρος της εξουσίας της είτε από τον (υπαρκτό) κίνδυνο να αφομοιωθεί από έναν μεγαλύτερο Δήμο! Πλην όμως χάθηκε πολύτιμος πολιτικός χρόνος, να αναδειχθεί ο Δήμος Νεστορίου ως ισότιμος εταίρος, σε μια διαδημοτική συνεργασία. Και τώρα κινδυνεύει να ζητήσει καταφύγιο στην ίδια στέγη, ως “φτωχός συγγενής” και κάτω από δυσμενέστερες συνθήκες.
Δυστυχώς “τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα” έφεραν έναν μικρό αλλά ιστορικό Δήμο ένα βήμα πριν την οριστική διαγραφή του από τον αυτοδιοικητικό χάρτη της περιοχής. Και την… μεταδημότευσή του στα διοικητικά όρια κάποιου άλλου Δήμου! Σίγουρα όλο αυτό το δυσμενές σενάριο (και μακάρι να παραμείνει σενάριο…) θα είχε αποφευχθεί αν υπήρχε πρόνοια σε βάθος χρόνου, να συγκρατηθεί ο πληθυσμός του Δήμου στις πατρογονικές εστίες του. Για να μην πούμε να επιστρέψουν και όσοι μετοίκησαν από τα Γραμμοχώρια στα χρόνια της μεγάλης φυγής.
Αλλά εδώ ανοίγει ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο: Δεν υπάρχουν τα κίνητρα που θα τροφοδοτήσουν μια τάση επαναπατρισμού, όσων εγκατέλειψαν τα ορεινά χωριά τους, πριν από χρόνια. Οι υποσχέσεις που δόθηκαν από τις εκάστοτε δημοτικές αρχές, για επενδύσεις και τουριστική αξιοποίηση του ορεινού όγκου του Γράμμου έμειναν μόνο στα “χαρτιά”… Όπως επίσης κάποιες μεγαλόπνοες ιδέες από την προεκλογική ατζέντα του νυν δημάρχου για την δημιουργία Αστεροσχολείου, Καταφύγιο Αλεβίτσας, Γηροκομείο Διποταμίας και Χιονδρομικό Κοτύλης, που έμειναν όνειρα απατηλά, ένα χρόνο πριν τις εκλογές….
Ούτε καν εκδηλώθηκε κάποιο ενδιαφέρον για την εκμετάλλευση των αρωματικών φυτών και του δασικού πλούτου του Γράμμου, που αφέθηκαν έρμαια στα χέρια των Αλβανών λαθροεισβολέων, εδώ και δεκαετίες. Ακόμα και το περιβόητο φράγμα του Νεστορίου, που θα άλλαζε τον παραγωγικό χάρτη της περιοχής έγινε… μαγική εικόνα για όλους και μόνιμη αιτιολογία για τακτικές καθόδους στην Αθήνα των τοπικών παραγόντων. Για την ακρίβεια, δεν έγινε καμία επένδυση από την πλευρά του Δήμου που να προσφέρει θέσεις εργασίας για τον κόσμο. Και ούτε υπάρχει κάποιο σχέδιο που να προσφέρει κάποια προοπτική.
Όλα αρχίζουν και τελειώνουν στις προεκλογικές εξαγγελίες, όπου ξεδιπλώνεται το… όραμα του κάθε υποψήφιου δημάρχου με ημερομηνία λήξεως το βράδυ των εκλογών.
Μέχρι τις επόμενες εκλογές, όταν οι ίδιο υποψήφιοι θα προχωρήσουν ανερυθρίαστα στις ίδιες εξαγγελίες και με το ίδιο ακροατήριο. Ή τουλάχιστον όσο θα τους έχει απομείνει μέχρι τότε…
Και δεν έχει μεταναστεύσει για άλλους τόπους, προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής…
