Καστοριά: Την καραντίνα πολλοί εμίσησαν την δόξαν ουδείς!

Και ξαφνικά όλα άλλαξαν…

Μόλις ο Χαρδαλιάς σήμανε τη λήξη της καραντίνας στη Μεσοποταμία και ο χρόνος άρχισε να κυλάει αντίστροφα.

Σαν κάποιος αόρατος σκηνοθέτης να άλλαξε ξαφνικά το σενάριο και άρχισε να μοιράζει από την αρχή τους ρόλους στους πρωταγωνιστές.

Και εκεί που όλοι σχεδόν είχαν δαιμονοποιήσει την καραντίνα και λιθοβολούσαν τον Τσιόδρα και τον Χαρδαλιά – που την επέβαλαν χωρίς να τους ρωτήσουν- τώρα έκαναν στροφή 180 μοιρών και άρχισαν  να βλέπουν τα πράγματα με άλλο μάτι…

Κάποιοι μάλιστα έσπευσαν να διαγράψουν από την μνήμη τους (όχι όμως και από τα δελτία τύπου που δημοσίευσαν) τα μύρια όσα που τους καταμαρτυρούσαν στην αρχή της καραντίνας για να διεκδικήσουν τώρα κομμάτι  από την επιτυχία της στο τελικό αποτέλεσμα.

Είτε αυτό τους αναλογεί είτε όχι…

Για να επιβεβαιώσουν πάντως τον κανόνα που λέει: η επιτυχία έχει πολλούς πατεράδες ενώ η αποτυχία κανέναν!

 

Με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον Δήμο Καστοριάς, που δεν αρκέστηκε να μοιραστεί τα θετικά αποτελέσματα της καραντίνας  με τους άλλους, αλλά έβγαλε έξω από το κάδρο τον περιφερειάρχη και τον αντιπεριφερειάρχη, για να εισπράξει όλη την δόξα… μόνος του!

Με μία σκόπιμη παρερμηνεία στα δημόσια ευχαριστήρια του Ν. Χαρδαλιά προς τον Δήμο Καστοριάς όπου ανήκει η Μεσοποταμία για λόγους αβροφροσύνης.

Κάτι που δεν έκανε ο ίδιος ο δήμος προς τον υφυπουργό, όταν μόλις πρόσφατα κατηγορούσε την πολιτική προστασία, ότι τον άφησε μόνο του για “να σηκώσει όλο το βάρος της καραντίνας”!

Ούτε αργότερα όταν διατυμπάνιζε ως “προσφορά αλληλεγγύης” το αυτονόητο καθήκον του να περιθάλπει και να τροφοδοτεί τους κατοίκους της καραντίνας με είδη πρώτης ανάγκης, σαν να αναφέρονταν στους … σεισμόπληκτους της γειτονικής Αλβανίας!

 

Όλα αυτά διαγράφτηκαν στο… μοντάζ από τον Δήμο Καστοριάς. Και έμεινε σε στοπ καρέ η εικόνα των Τσιόδρα και Χαρδαλιά να ευχαριστούν τον Δήμο, ως αντικείμενο επικοινωνιακής εκμετάλλευσης.

 

Έτσι από το “όλοι μαζί μπορούμε” φτάσαμε στο “μόνος εγώ τα καταφέρνω” του δήμου Καστοριάς.

Μόνο που τώρα το χαμόγελό του κυρίου καθηγητή στην τηλεόραση  ήταν πιο αινιγματικό από κάθε άλλη φορά…