ΑΝΤΙ – ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ του Δημήτρη Ιατρίδη
Ένας άγραφος νόμος της πολιτικής, λέει ότι όταν ένας αρχηγός κόμματος (ανεξαρτήτου διαμετρήματος) αποτύχει να εκλεγεί από τον λαό, οι συντεχνίτες του τον διορίζουν αμέσως Πρόεδρο της Δημοκρατίας…
Και όταν αποτύχει ένας δήμαρχος, κερδίζει αμέσως μια θέση στην βουλευτική λίστα τιμής ένεκεν…
Φαίνεται ότι η αποτυχία σ΄ αυτό τον τόπο, είναι το ασφαλέστερο διαβατήριο προς την επιτυχία!
Τα παραδείγματα πολλά και τεκμηριωμένα.
Όμως στην περίπτωσή μας τα πράγματα ήρθαν λίγο αντίστροφα.
Διότι ο αποτυχών δήμαρχος, αφού θρήνησε για λίγο την εκλογική συντριβή του και ξεπέρασε το αρχικό σοκ, κάλεσε τον πρώτο σε σταυρούς σύμβουλο του συνδυασμού του και του ανακοίνωσε με κάθε σοβαρότητα τις προθέσεις του:
– Ετοιμάσου να γίνεις βουλευτής…
Χρειάστηκε να περάσουν αρκετά δευτερόλεπτα, μέχρι να συνέλθει ο ανυποψίαστος σύμβουλος και να “μετεμψυχωθεί” και πάλι σε… άνθρωπο, από κέρινο ομοίωμα της μαντάμ Τισσώ, που τον είχε μεταμορφώσει αυτό το ξαφνικό μαντάτο!
Στην αρχή σκέφθηκε ότι μπορεί να “γραδάριζε” τις φιλοδοξίες του, όμως ο άλλος επανήλθε δριμύτερος
– Πες εσύ το ναι και τα άλλα τα αφήνεις επάνω μου…
Η αλήθεια είναι ότι ο “παρ΄ ολίγον” δήμαρχος, όπως τον αποκαλούσαν χαιρέκακα οι άσπονδοι φίλοι του, πίσω από την πλάτη του, είχε τα “κονέ” του με το κόμμα, καθότι ήταν χρόνια στο “κουρμπέτι” της πολιτικής και δεν παρέλειπε να πίνει τον καφέ του στο καφενείο της Βουλής, οσάκις κατέβαινε με έξοδα του δήμου στην Αθήνα.
Ένας αδιόρατος φόβος πέρασε ξαφνικά από το νου του εκείνη την στιγμή, που τον έκανε να το ξανασκεφθεί.
Μπορεί να μην ήταν τόσο έμπειρος στην πολιτκή, όμως κάτι είχε ακούσει για “αποδιοπομπαίους τράγους” που τους φορτώνουν την εκλογική αποτυχία, με μια προαγωγή που ισοδυναμεί με “τιμητική” αποστρατεία!
Από την αχλύ των μελαγχολικών σκέψεων τον έβγαλε η προστακτική του άλλου:
– Ετοιμάσου και αύριο το πρωί κατεβαίνουμε Αθήνα…
Τα αποτελέσματα του ταξιδιού ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικά.
Σχεδόν ήταν βέβαιος ότι το όνομά του θα φυγουράριζε στο ψηφοδέλτιο του κόμματος, που θα ανακοίνωναν από στιγμή σε στιγμή οι τηλεοράσεις.
Ήθελε πολύ να μοιραστεί με κάποιον αυτή την χαρά αλλά ο δήμαρχος είχε μείνει για κάτι δουλειές στην Αθήνα… Και ξεσπούσε συνεχώς στο τιμόνι, με κίνδυνο να βρεθεί σε κανένα χαντάκι….
Εκεί κατά τον Μπράλο άνοιξε το ραδιόφωνο και έπεσε πάνω στα ονόματα των υποψηφίων. Ίσα – ίσα που πρόλαβε ν΄ ακούσει το όνομα του δημάρχου, γιατί ύστερα βρέθηκε χωρίς να το καταλάβει στο κρεβάτι ενός κέντρου υγείας, ευτυχώς μόνο με μερικούς μόλωπες….
Όταν συνήλθε θυμήθηκε την “Βαβυλωνία” του Δ. Βυζάντιου που είχε δει αποβραδίς μαζί με τον δήμαρχο στο θέατρο.
Και ειδικά την σκηνή όπου ο αστυνόμος αναρωτιότων πολλές φορές μ΄ εκείνη την κεφαλονίτικη προφορά, για ένα υποτιθέμενο έγκλημα:
– Ήτουνε caso pencato (εκ προμελέτης) ή caso d΄accidente; (εξ αμελείας)
Την ίδια απορία είχε κι εκείνος….
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με
αναφορά της ενεργής ηλεκτρονικής
διεύθυνσης του ιστολογίου παραγωγής
© “Καστοριανή Εστία”
