Χρονογράφημα του Χρήστου Γιούτσου
“Φεύγουν τα καλύτερά μας χρόνια ώρα με την ώρα βιαστικά” λέει ένα τραγούδι, του Λουκιανού Κηλαϊδόνη.
Το θυμήθηκα προχθές, ακούγοντας μια συζήτηση καστοριανών γερόντων, ιστορίες παλιές που δεν πρέπει να ξεχαστούν αλλά να καταγραφούν και να υπάρχουν για τις επόμενες γενιές της απρόσωπης και άχρωμης ενωμένης Ευρώπης.
Μέρα του “Προφήτη Ηλία” στην γιορτή των γουναράδων, πριν από 50 περίπου χρόνια, πραγματοποιείται στο εξοχικό κέντρο του Δημήτρη Χάτσιου, έξω απ΄ την πόλη – στην σημερινή οδό Γράμμου – η επίσημη χοροεσπερίδα της Καστοριάς.
Μέγα καλλιτεχνικό γεγονός για ολόκληρο τον νομό, η παρουσία του κορυφαίου τραγουδιστή της εποχής, του αλησμόνητου Νίκου Γούναρη.
Το εξοχικό κέντρο κατάμεστο και από έξω η μισή Καστοριά κρεμασμένη απ΄ τα χείλη του μεγάλου τραγουδιστή, να τον ακούει να τραγουδάει “μια κόττα στρομπουλή μια κάτασπρη πουλάδα…”
Το χειροκρότημα του κόσμου να πάει σύννεφο.
Τι τα θέλετε αλλοτινές εποχές, όλη η πόλη στο πόδι για το γεγονός αυτό…
Αλήθεια πόσα άλλα τέτοια γεγονότα ξεχάστηκαν και τα ακούς μόνον από τους ηλικωμένους των – ήντα – και πάνω;
Να γιατί κι εγώ, όταν βρίσκω την ευκαιρία, συζητώ μ΄ αυτούς τους παλιούς ανθρώπους, γιατί νομίζω ότι πάντα κάτι είχαν να μου δώσουν.
Ένας απ΄ αυτούς, ο κύριος Νίκος, έχει διάθεση να μας γυρίσει ακόμη πιο πίσω στον χρόνο, λέγοντας:
– Όταν το 1932 έγινε ο δρόμος της νότιας παραλίας και άρχισε η κυκλοφορία των πεζών και των ζωντανών (με τα γαϊδουράκια και τα άλογα) εν μέσω σκόνης, τότε ο πρώτος που σκέφτηκε να ανοίξει το πρώτο παραλιακό κέντρο ήταν ο περιβόητος Καλούδης.
Βέβαια το σπίτι του βρισκόταν δίπλα στην λίμνη κι αυτό του έδινε το δικαίωμα να πραγματοποιήσει την επιθυμία του.
Έφτιαξε μια ξύλινη παράγκα στον κήπο του, την κάλυψε με τη κληματαριά που είχε εκεί και μετά φύτεψε λουλούδια σε κάτι παλιούς γκαζοντενεκέδες που τους άσπρισε με ασβέστη.
Έτσι έστησε το μαγαζί του, στρώνοντας και τα τραπεζάκια του με καρό τραπεζομέντηλα.
Σε λίγες μέρες η φήμη του μαγαζιού, είχε απλωθεί παντού με αποτέλεσμα όλοι οι καστοριανοί να τον επισκέπτονται και σε λίγο καιρό να καθιερωθεί σαν η πρώτη ταβέρνα της πόλης.
Σερβίριζε “ούζο” πρώτης ποιότητας, που για εκείνη την εποχή, εθεωρείτο το καλύτερο και ευγενέστερο ποτό.
Μάλιστα η έμπνευσή του ήταν τόσο μεγάλη, που έκανε μια αυτοσχέδια εξέδρα πάνω στην λίμνη, μπίζοντας πασσάλους μέσα στο νερό, ώστε να έχει την δυνατότητα να δέχεται περισσότερους πελάτες.
Μέχρι και ξύλινα κάγκελα έβαλε μαζί με λουλούδια πάνω στην εξέδρα – ίσως να ήταν και η πρώτη καταπάτηση του λιμναίου χώρου. Ίσως;
Τί τα θέλετε αλλοτινές εποχές!!!
Σε λίγο στην οδό Αγίου Αθανασίου, κοντά στον Άγιο Γιώργη, εκεί ψηλά, άνοιγαν οι ταβέρνες του Σμίλκου και του Μπότη τοιυ Κούντουρα.
Λίγα μέτρα πιο κάτω, έγινε το μεγάλο κέντρο πολυτελείας της ΕΛΛΗΣ, από τον Αντρίκο και τον Χρήστο Βέργο. Η θέα από εκεί ψηλά ήταν μοναδική.
Κάθε βράδυ είχε ζωντανή μουσική με τον Λεωνίδα τον Σινόπουλο να παίζει ακορντεόν και τον φωτογράφο τον Μιμόζα να παίζει στα τύμπανα.
Η μουσική βέβαια είχε κάνει το θαύμα της, μεταφέροντας, όλους τους καστοριανούς, εκείνα τα βράδυα, εκεί πάνω για να κάνουν την βόλτα τους δίπλα από την ΕΛΛΗ, ακούγοντας τις μοναδικές μελωδίες της εποχής, ευφραίνοντας φυσικά και τις καρδιές τους.
Πολύ αργότερα από εκεί θα περάσουν πολύ μεγάλοι έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες, και ο δικός μας – πιτσιρίκος τότε ο Παυλάκης Φωτιάδης – για να χαϊδέψουν με τις φωνές τους τα “ώτα” των φιλόμουσων και ευαίσθητων καστοριανών.
Την ίδια εποχή έξω από την τότε πόλη – στην σημερινή οδό Γράμμου – οι συνάξεις των καστοριανών γλετζέδων δίνουν και πέρνουν, με την συνοδεία και εκεί ζωντανής μουσικής στο κέντρο του “Θεμελίδη”
Εκεί πίσω ο Θεμελίδης θα καλλιεργήσει τις τριανταφυλλιές του και θα βγάζει ροδέλαιο και ροδόσταμο άριστης ποιότητας, με αποτέλεσμα να του απονεμηθεί κρατικό βραβείο!
Εκεί δίπλα και ο Δημήτρης Χάτσιος θα ανοίξει το δικό του εξοχικό κέντρο και από εκεί θα περάσουν οι σημαντικότεροι τραγουδιστές της τότε εποχής.
Τι τα θέλετε, τι τα ρωτάτε, άλλες εποχές!
Αλλοντινά καστοριανά καλοκαίρια!!!
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με
αναφορά της ενεργής ηλεκτρονικής
διεύθυνσης του ιστολογίου παραγωγής
© “Καστοριανή Εστία”
