Είναι το πρώτο πράγμα, που μπορεί να σκεφθεί κάποιος, ακούγοντας από τηλεοράσεως, τον πρόεδρο του Συμβουλίου Νέων του Δήμου Καστοριάς, να επιχειρηματολογεί υπέρ της ανεγέρσεως του νέου γηροκομείου από την Μητρόπολη, σε οικόπεδο που παραχώρησε ο Δήμος και με χρήματα “αγνώστου” δωροθέτη, τον οποίο μπορεί να “ενσαρκώσει” ακόμα και το… ΕΣΠΑ!
Εκείνο όμως που προκαλεί κατάπληξη, είναι οι δογματικοί αφορισμοί του προέδρου, εναντίον όλων, όσων είχαν αντίθετη άποψη με τον Σεβασμιότατο – και κατ΄ επέκταση με τον ίδιο, μια κι αυτός εμφανίζεται ως η “φωνή του Κυρίου”, σ΄ ένα ζήτημα, που ηλικιακά τουλάχιστον, απέχει πολύ από τις προτεραιότητητές του…
Είναι δυνατόν, τη σήμερον ημέρα, κάποιοι να σκέφτονται την “πυρά” όταν βρεθούν απέναντι σε ετερόφρονες;
Τόσο γρήγορα ξέχασαν από τα σχολικά βιβλία, τον Βολταίρο, τον Μοντεσκέ και τους άλλους διαφωτιστές, που έβγαλαν την ανθρωπότητα από τον μαύρο μεσαίωνα;
Το ζήτημα του εκκλησιαστικού γηροκομείου, τέθηκε σχεδόν επιτακτικά από τον Δήμαρχο και τον Μητροπολίτη, προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις στην τοπική κοινωνία, η οποία υποδέχθηκε μουδιασμένη μια τέτοια απόφαση.
Αν γίνονταν αμέσως αποδεκτή, δεν θα είχε ανάγκη ορισμένους αυτόκλητους συνήγορους, για να την υπερασπιστούν. Ούτε θα υποχρέωνε τον Μητροπολίτη να αναδιπλωθεί χωρίς δεύτερη κουβέντα!
Εκείνο όμως, που προκαλεί απαισιοδοξία, είναι η νοοτροπία των νέων, που εκπροσωπούνται στο κύτταρο της δημοκρατίας, από τον συγκεκριμένο.
Είναι δυνατόν, ένας νέος άνθρωπος, όπως ο πρόεδρος που φιλοδοξεί να μπει στην πολιτική δι΄ αυτής της οδού, να βάζει σε προτεραιότητα ένα… εκκλησιαστικό γηροκομείο, από ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα ή ένα πνευματικό κέντρο, που τόση ανάγκη έχει αυτός ο έρημος (πολιτιστικά) τόπος;
Είναι δυνατόν να φυλακίζει τα οράματά του, στις θεοκρατικές αντιλήψεις κάποιων σύγχρονων ζηλωτών;
Είναι δυνατόν να μη δέχεται την αντίθετη άποψη, στο όνομα μιας παρωχημένης “μεσσιανικής” ιδεολογίας;
Αν τίποτε απ΄ όλα αυτά δεν συμβαίνει, τότε έχουμε να κάνουμε μ΄ έναν επικίνδυνο λαϊκιστή, που προσπαθεί να προσποριστεί ψήφους, από την μεγάλη δεξαμενή των θρησκόληπτων συμπολιτών μας! Κι αυτό πρέπει να μας προβληματίσει όλους!
Αυτή η πόλη, βίωσε τα τελευταία χρόνια, μαζί με την οικονομική κρίση, μια πρωτόγνωρη αξιακή και πνευματική παρακμή!
Κι αυτό γιατί στην “καμπίνα” της πλοήγησης, βρέθηκαν άνθρωποι που δεν είχαν μπροστά τους ανοιχτούς ορίζοντες και πυξίδα για να προχωρήσουν.
Τι να περιμένει κανείς, από έναν δήμαρχο ή έναν πρόεδρο, όταν ο πήχυς των επιλογών τους, φτάνει μέχρι το… εκκλησιαστικό γηροκομείο ή την απονομή επαίνων, σε απόδημους συμπολίτες μας;
Και καλά να βλέπεις τους “αρτηριοσκληρωτικούς”, με τέτοια συμπεριφορά, αλλά να βλέπεις και τους νέους…
Εδώ ακόμα και ο Φάουστ, πούλησε την ψυχή του στον γερο – διάβολο, για να ξαναγίνει νέος… Πιθανόν αν ζούσε σήμερα, να είχε μετανιώσει πικρά για το “ατόπημα”…
