Μία άγνωστη πτυχή της ζωής του αείμνηστου Χρήστου Ευαγγέλου και συνάμα ένα τραγικό παιχνίδι της μοίρας, αποκάλυψε στον επικήδειο λόγο ο φίλος και συνοδοιπόρος του ιατρός Ζήσης Τζηκαλάγιας.
Ο Χρήστος, παιδί πολύτεκνης οικογένειας κτηνοτρόφων από την Παλιά Κοτύλη όταν τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο Καστοριάς το 1971, έδωσε εξετάσεις και πέτυχε στη Σχολή Αξιωματικών της Αστυνομίας.
Όμως την επιτυχία του αυτή πληροφορήθηκε με πέντε χρόνια καθυστέρηση. Όταν έφτασε η ειδοποίηση με το ταχυδρομείο στο απομακρυσμένο χωριό του η προθεσμία είχε λήξει. Αφού τότε δεν υπήρχαν ούτε τηλεοράσεις ούτε ραδιόφωνα ούτε ίντερνετ ενώ καμία εφημερίδα δεν έγραψε για την επιτυχία του.
Όταν το πληροφορήθηκε ήταν πλέον πολύ αργά γιατί ο Χρήστος είχε προσληφθεί με εξετάσεις στο Νοσοκομείο της Καστοριάς ως διοικητικός υπάλληλος. Μία θέση που τίμησε με ήθος και συνέπεια επί 35 συναπτά έτη.
