Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε την επάνοδο στην επικαιρότητα του θέματος με το μολυσμένο νερό, αυτή τη φορά με επίκεντρο τους Αμπελόκηπους και την Μηλίτσα.
Μέσα από εντελώς αντίθετες ανακοινώσεις από την Δ/νση Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας της Περιφερειακής Ενότητας Καστοριάς , από την μία πλευρά κι από τον Δήμο του Άργους Ορεστικού από την άλλη.
Ο Πρώτος φορέας της περιφέρειας δημοσίευσε μια ανακοίνωση όπου περιόριζε την χρήση νερού επειδή βρέθηκαν εκτός ορίων οι μολυσματικές συνθετικές βιομηχανικές ουσίες που κατά πώς φαίνεται μπήκαν για τα καλά στη ζωή μας, με τον Δήμο του Άργους Ορεστικού να αμφισβητεί αυτές τις μετρήσεις και επακόλουθα η Περιφέρεια να ζητά συγγνώμη για το λάθος της, μεταβιβάζοντας την ευθύνη στους ιδιώτες συνεργάτες της των Ιωαννίνων και του Πειραιά.
Ο πόλεμος ανακοινώσεων συνεχίζεται πάνω σε μικροπολιτικού τύπου αντεγκλήσεις με τον Αντιπεριφερειάρχη της Καστοριάς και τον Δήμαρχο του Άργους Ορεστικού, που συνοψίζεται στο ποιος διαθέτει το καλύτερο και πιο αλάνθαστο ιδιώτη συνεργάτη, μιλώντας για συνωμοσιολογικές παραχαράξεις των αποτελεσμάτων των αναλύσεων η πλευρά της Περιφέρειας και δικαίωση του Δήμου Άργους Ορεστικού για τις συνεργασίες του καθώς και κατηγορίες για ανικανότητα των υπηρεσιών της περιφέρειας στην εκτίμηση κινδύνων από έλλειμμα γνώσης η πλευρά του Δήμου Άργους Ορεστικού.
Ας τολμήσουμε όμως να απομονώσουμε μια έκφραση από την συνέντευξη που παραχώρησε ο Δήμαρχος του Άργους Ορεστικού σε τηλεοπτικό σταθμό της Καστοριάς [1], που έχει μια βαρύνουσα σημασία για το πώς αντιμετωπίζουν μερικές φορές οι δήμαρχοι ένα μείζον θέμα που αφορά όχι μόνο την δημόσια υγεία των κατοίκων την τρέχουσα χρονική στιγμή, αλλά ένα θέμα που αφορά ενδεχομένως μια μακρόχρονη περιβαλλοντική υποβάθμιση. Η μόλυνση αυτή είναι μια παρακαταθήκη της απληστίας για κέρδος και της ελαφρότητας που αντιμετωπίζουμε το φυσικό μας βιότοπο για τις επόμενες γενιές. Μόλις καταλάβαμε και προσπαθούμε να αντιληφθούμε ακόμα την έκταση αυτού του “οικολογικού χρέους” που θα κληρονομήσουν τα παιδιά μας.
Ο Δήμαρχος του Άργους Ορεστικού λοιπόν, ερωτώμενος από την δημοσιογράφο “Τι έγινε στο Δισπηλιό;” απαντά “Δεν με ενδιαφέρει τι έγινε στο Δισπηλιό. Ας αναλάβουν τις ευθύνες τους!” [37′:05″ της συνέντευξης].
Το επόμενο ίσως ερώτημα θα έπρεπε να είναι “Ποιοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους;” Φταίει άραγε ο Δήμαρχος; Φταίει ο Πρόεδρος ή οι υπηρεσίες της ΔΕΥΑΚ; Φταίνε οι υπηρεσίες της περιφέρειας που έδωσαν την εντολή; Φταίνε οι ελεγκτικοί μηχανισμοί που δεν ελέγχουν επαρκώς τις επιχειρήσεις-μολυντές; Φταίει η κυβέρνηση; Ή μήπως φταίνε αυτοί που μόλυναν τους υδροφόρους ορίζοντες;
Επιμερισμός ευθυνών μπορεί να υπάρξει σε κάποιο βαθμό, το πρόβλημα όμως το δημιούργησαν συγκεκριμένοι. Μπορεί ένας, μπορεί περισσότεροι. Και θα μας ακολουθεί από εδώ και μπρος συνέχεια. Οι Αμπελόκηποι αυτή τη στιγμή μπορεί να νιώθουν ασφαλείς με τις μετρήσεις. Μπορεί στην επόμενη μέτρηση όμως σε μια βδομάδα ή αύριο ή σε λίγες ώρες να ανακαλύψουν ότι βρέθηκε εκτός ορίων και το δικό τους νερό. Γιατί ο μολυσματικός παράγοντας είναι εκεί. Μετρήθηκε και είναι εκεί. Και ποιος ξέρει που αλλού…
Δυστυχώς για τους επιχειρηματίες που χρησιμοποιούν ή χρησιμοποιούσαν τον διαλύτη αυτό και απέρριπταν τα υπολείμματα στο φυσικό περιβάλλον,η Καστοριά είναι μικρός νομός, που πάνω κάτω γνωριζόμαστε όλοι. Κάποιοι όμως ξέρουν, αλλά δεν μιλούν, υπό τον φόβο της απόλυσης, του εκβιασμού των εργοδοτών τους, τον φόβο ποινικών ευθυνών και μπλέξιμο με την δικαιοσύνη ή την εξαγορά της σιωπής τους.
Κάποιοι δίναν τις εντολές και υποδείκνυαν τα μέρη που θα πεταχτεί ο μολυσματικός διαλύτης, κάποιοι τους μετέφεραν και τους πετούσαν. Πρόσφατα ή πολύ παλιότερα.
Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα φόβου λοιπόν, δεν μπορεί να υπάρξει και ουσιαστική διερεύνηση των περιοχών που έχουν μολυνθεί και θα παρουσιάσουν στο μέλλον την παρουσία Τετραχλωροαιθενίου. Πάντα θα υπάρχει ο κίνδυνος κάποιος να το πιει εντός ή εκτός ορίων ασφαλείας. Το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης λοιπόν πρέπει να την ομολογήσουν όχι πολιτικά πρόσωπα και υπάλληλοι (που έχουν μερίδιο μόνο ευθύνης), αλλά οι ίδιοι οι “δολοφόνοι”. Αυτοί που μόλυναν στο όνομα της κερδοφορίας τους υδροφόρους ορίζοντες ενδεχομένως όλου του νομού και τώρα συγκαλύπτουν τα ίχνη τους για να την γλιτώσουν κιόλας. Λες και δεν ξέρουν ότι οι ίδιοι, τα συγγενικά και τα φιλικά τους πρόσωπα, θα πιούν την μόλυνση που δημιούργησαν.
Ας αφήσουμε λοιπόν της “πολιτικές κοκορομαχίες” του λαϊκισμού και ας πιάσουμε την ουσία του προβλήματος. Επειδή οι εκβιασμοί του συμφέροντος είναι μεγάλοι και ωθούν στην ανωνυμία, ας προσπαθήσουμε να μετατρέψουμε την ανωνυμία αυτή, αν όχι σε λύση, σε σκιαγράφηση τουλάχιστον του προβλήματος.
Παρακάτω θα δείτε μια φόρμα επικοινωνίας. Στην φόρμα αυτή δεν μας παρέχεται κανένα απολύτως προσωπικό σας στοιχείο. Δεν θα ξέρουμε ποιοι είστε και θα λάβουμε απλά ένα e-mail από την ενσωματωμένη εφαρμογή με ένα αναγνωριστικό αριθμό απόκρισης. Η εφαρμογή είναι ανεξάρτητη απο το blog των ΕΝ.ΔΗΜΟ. και δεν έχουμε πρόσβαση στο αρχείο “cookie” ή σε στατιστικές αναλύσεις της Google. Έτσι δεν γνωρίζουμε καν ποιο λειτουργικό σύστημα χρησιμοποιείται ή ακόμα και με ποιο πρόγραμμα σερφάρετε στο ίντερνετ. Κάτι που είναι υπερβολή, αλλά σε μια μικρή κοινωνία σαν τη δικιά μας μπορεί ακόμα κι αυτό να πρόδιδε την ταυτότητά κάποιου.
Στη παρακάτω φόρμα λοιπόν θα θέλαμε να μας γράψετε με όση περισσότερη ακρίβεια γίνεται τα σημεία του νομού ή και εκτός νομού, που ΣΙΓΟΥΡΑ γνωρίζετε ότι έχουν απορριφθεί βαρέλια Perklone (ή ακόμα και KWL).
Σκοπός μας δεν είναι να αποδοθούν ευθύνες (κάτι που είναι πρωτίστως θέμα ηθικό κι έπειτα ποινικό), αλλά να διαθέσουμε τα στοιχεία αυτά στους κατάλληλους φορείς, ώστε να εκτιμηθεί καλύτερα που υπάρχει επικείμενη μόλυνση, προς τα που υπάρχει περίπτωση να κινηθεί η μόλυνση αυτή στον υδροφόρο ορίζοντα και πού πρέπει να υπάρχει επαγρύπνηση στον έλεγχο των τιμών και συχνότερη δειγματοληψία ώστε να εξασφαλιστεί το δυνατόν η δημόσια υγεία όλων μας.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι πρόκειται για μια οικολογική καταστροφή που από εδώ και μπρος θα μας συντροφεύει για πάρα πολύ καιρό. Όχι μόνο τους κατοίκους της στενής περιοχής του δήμου μας ή του νομού μας. Μπορεί τον Δήμαρχο του Άργους Ορεστικού να μην τον νοιάζει τι γίνεται πέρα από τα σύνορά του Δήμου του, αλλά η μόλυνση δεν έχει σύνορα δυστυχώς…
